«من از چشمان شبنم زده مهتاب امده ام،از کنار جوانه های عشق و طنین قلب شکسته ام و چشمان باران خورده ام .
امده ام تا دوباره در اغوشت بگیرم و برایت از تنهایی غربت بگویم ،از احساس باران هنگام لمس زمین
باران می بارد ولی خیلی وقت است که نباریده
اری باران نمی اید،ولی من که نمی دانم که چرا نمی اید  من مانده ام و سالها عطش تشنگی باران..... بر من مانده است ........باران وقتی صدای خودش را بر سکوت رعب انگیز کو چه تحمیل می کند من نیز می بارم  ولی صدای غم من می خواهدخوش صدایی باران را تحمیل کند.نقطه پایان ولی شما همیشه در اغاز باشید.